O ile mnie pamięć nie myli, bo stary już jestem - kiedyś uwielbiałem piesze wycieczki z aparatem fotograficznym. A były to czasy dziwne, bo sprzęt fotograficzny (jaki to on by tam nie był) można było kupić na każdym targowisku od naszych sąsiadów zza Buga za całkiem niewielkie pieniądze. A skoro nie był to sprzęt do zabawy, tylko do robienia zdjęć - z paczką prawie darmowych negatywów chętnie mi było przemierzać wszerz i wzdłuż piękną okolicę, w której mieszkałem. Wystarczyło kilka minut, by znaleźć się pod wpływem zielonych łąk, zimnych jezior, niezbadanych do końca torfowisk, malowniczych pagórków i wszystkiego tego, co tam jeszcze było i pędziło swoje niezależne i intymne życie. Niezwykłość krajobrazu - podkreślały pory roku w oprawie światła z mieszanek chmur i czystego nieba. Częste przechadzki pokazały, że to samo miejsce za każdym razem wygląda inaczej. Przynajmniej - potencjalnie inaczej. Raz intrygująco w detalach, innym razem - zaskakując ogólnym wrażeniem.
... Czytaj więcej »
Tydzień po tygodniu. Godziny. Minuty i sekundy. Odmierzamy czas - a on biegnie dalej. Nietrudzenie, niezmiennie. Chociaż odnosimy wrażenie, że raz szybciej - raz wolniej. Szybciej, gdy chcemy, by nie przeminął, wolniej - gdy chcemy mieć coś już za sobą. Kolejna względność? Czy tylko takie nasze czasu, z gruntu fałszywe wyobrażenie? Czy technika fotografii wskazuje na to, że nie potrafimy być obiektywni? Nie. Czas jest jednolity ale poddaje się manipulacjom nastrojów. Spytam: czy pamiętacie tablice naświetleń? Takie ruchome kółka z oznaczeniami czułości, czasu i przysłony? Albo światłomierz? W każdym z tych mierników to wypadkowa dwóch z trzech wartości określa ostateczne, prawidłowe rozwiązanie. I za każdym razem to czułość przyrządu jest najpierwsza i najważniejsza. Pozdrawiam. :)
